Ik zal handhaven

Reizen is het dramatiseren van je gebreken, kwaliteiten, angsten, verlangens en frustraties. Fernand Auwera (1929)

Volgens de aan­gesproken conduc­teur waren we eigen­lijk maar kinder­achtige sukkels. En misschien had ie wel gelijk.

Want wanneer je de enige in de, overigens overvolle, eerste­klas stilte­coupé bent, die rustig is en in ’t bezit van ’n geldig kaartje, dan doe je iets verkeerd, blijkbaar.

“M’n collega had u weggestuurd.” zei de controleur tegen de andere reizigers met enkel tweede­klas plaats­bewijzen. “Maar van mij mag u blijven zitten.” ’n Applaus was zijn beloning.

[En gejuich ’t onze toen wij de trein verlieten. Hadden we er maar niet over moeten klagen. Want ik zei ’t al: ’t was tenslotte wel ’n stilte­coupé.]