Zeven dagen geleden: ’t behelpen

Liefste dagboek / ik draag veel geheimen met me mee. Gert Verhulst (1968)

’t Had Brrrr eerst wel geinig geleken, die fles.

Ik durf ’t nu wel te beken­nen: we logeer­den in ’n huisje. ’n Va-kan-tie-huis-je. Wij.

Noem ’t crisis, noem ’t avon­tuur — maar onder de lijn was ’t natuur­lijk com­plete waan­zin. Leuke waan­zin, dat wel. Maar toch: waanzin.

Oh, we waren wel gewaar­schuwd dat d’r elemen­taire zaken zou­den ont­breken. Zoals ’n mini­bar. Of de lounge­pianist. Zelfs op room­service konden we maar beter niet rekenen. Dat alles klonk ons als best wel behoor­lijk basaal in de oren. Veel gekker zou ’t dan ook niet kunnen worden, dachten we.

Wisten wij veel dat we werden verondersteld zelf zorg te dragen voor de aanschaf, bij de lokale supermarkt, van hand- en theedoeken, peper en zout, brood en beleg, koffie, thee en de nodige drankjes.

En shampoo. In die geinige fles.

[Elke ochtend kwam ik zingend van ’n supervrouw de trap afgezet. Tot Brrrr ’t niet meer geinig vond en de roodpaarse fles kinderzeep plots verdwenen was.]