Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


E Ritorno Da Te

vogel
Hij betrad het grondgebied van leugens, zonder een paspoort voor terugkeer. Graham Greene (1904-1991)

De hemel zij dank ben ik d’r weer. En Brrrr ook natuurlijk.

Om de belang­rijkste vraag maar meteen te beant­woorden: we zijn ongedeerd terug­gekeerd. Alle lichaams­delen zitten d’r nog aan en functioneren nog — voor zover we dat hebben kunnen nagaan — naar behoren.

Gun ons ’n dagje rust voordat we met ’n reis­verslag komen. Eén dagje — dat is toch niet teveel gevraagd, wel?

In de tussen­tijd kun je dan ’n gooi doen naar ’t reis­doel. De foto kan je daarbij behulp­zaam zijn. Ik geef je ’n tip: d’r was natuur (want vogel) maar gelukkig ook beschaving (want asfalt). Moet ik nog meer zeggen?

[Gevangen tussen twee emoties schrijf ik deze woorden. Blij terug te zijn, vanzelf. En m’n hart weer es verloren geraakt daar waar ik niet kan zijn.]

  1. (stiekeme meelezer meldt zich: fijn dat je terug bent & wat een foto man!)

    {Mowl: leuk wat van je te horen.}

  2. Fijn dat jullie er weer zijn, nu klopt mijn dagelijks weblogleesritme weer…welkom thuis…

    {Mowl: orde en regelmaat zijn zo belangrijk.}

  3. Hart verloren? Scholekster? Dat moet de Wadden zijn…
    Wellekome home!

    {Mowl: jou maken ze ook niks wijs, wel?}

  4. Teer en dooie vogels. Een cruise op de Exxon Valdez?

    {Mowl: die is toch al opgeruimd?}

  5. Één van de waddeneilanden? Op Schier en Vlieland mag je niet komen met de auto. Één van de andere drie?

    {Mowl: aangezien we verstoken zijn van gemotoriseerd vervoer in ’t algemeen, mag autovrijheid geen beletsel voor ’n bezoek van ons zijn. Integendeel, zou ik haast zeggen.}

Plaats een reactie

Ontdek meer van Mowl

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag