Bestemming bereikt

Geschiedenis is niet wat er gebeurd is, geschiedenis is wat de mensen zich herinneren. Jan Blokker (1927)

Vlakbij ’t eind­station werd ’t kind omhoog getild.

“Wanneer de trein straks stil­staat mag jij op ’t knopje drukken.” zei de man, die ik de vader ver­onder­stelde. ’t Kind glom van de ver­wachte span­ning.

Langzaam rolde ’t voer­tuig tot stand. De vader hief z’n koter nog iets hoger. Met enige moeite wist die op de juiste knop te drukken. De deuren gingen zuchtend open. Trots draaide ’t kind z’n hoofd naar z’n vader, die ’t voor­zichtig weer neer­zette.

“En wij maar wachten.” morde Brrrr. Ik zei iets — ik weet niet meer wat. Iets mee­smuilends, waar­schijnlijk.

Maar, m’n hemel, wat had ik graag even dat kind willen wezen.

[De tijd gaat zo snel, hoorde ik de oude mensen vroeger altijd zaniken. Verdomd, ze hadden gelijk — ze hadden zo gelijk.]