Uiteindelijk hebben we maar officieel kennisgemaakt.
Bij de incheckbalie van ons hotel had de man alleen nog belangstellend geïnformeerd naar de herkomst van onze reistas. (“Marokko.” had Brrrr geantwoord. De man had geknikt.)
Nadien kwamen we de man nog es tegen in de stad, waar we hem d’r op wezen dat z’n gevolg ‘m maande langzamer te lopen. En dan later nog troffen we ‘m bij de schoenwinkel, waar we net ’n paar sneakers aan ’t uitzoeken waren.
“Waar gaat u hierna heen?” vroeg ik beleefd. De man grijnsde.
[Ik grijnsde mee, maar was tegelijk bloedserieus. Dus weten we inmiddels dat ie Kees-Jan heet. En dat was meer intieme informatie dan ik nodig vond.]
Plaats een reactie