Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Indische dagen (i)

samen
Conversatie-aandrang is een menselijke zwakheid; het bewegen der kaken en het voortbrengen van min of meer beduidenishebbende woorden, zinnen en peroraties is een fysieke behoefte zo goed als eten en slapen. Louis Couperus (1863-1923)

Uiteindelijk hebben we maar officieel kennis­gemaakt.

Bij de in­check­balie van ons hotel had de man alleen nog belang­stellend geïn­for­meerd naar de her­komst van onze reis­tas. (“Marokko.” had Brrrr geantwoord. De man had geknikt.)

Nadien kwamen we de man nog es tegen in de stad, waar we hem d’r op wezen dat z’n gevolg ‘m maande lang­zamer te lopen. En dan later nog troffen we ‘m bij de schoen­winkel, waar we net ’n paar sneakers aan ’t uit­zoeken waren.

“Waar gaat u hierna heen?” vroeg ik beleefd. De man grijnsde.

[Ik grijnsde mee, maar was tegelijk bloedserieus. Dus weten we inmiddels dat ie Kees-Jan heet. En dat was meer intieme informatie dan ik nodig vond.]

  1. Klinkt gezellig!

    {Mowl: je had d’r bij moeten zijn.}

  2. Ah, jullie zijn op vakantie.

    {Mowl: bingo.}

    1. Wat heb ik nu gewonnen?

      {Mowl: ’n plekje op Mowl.}

  3. Bij intiem denk ik meestal aan meer dan slechts het uitwisselen van namen en beleefdheden.

    {Mowl: bij sommige mensen denk ik aan niet meer dan dat.}

  4. Jullie eigen privé-stalker. Doe hem de groeten.

    {Mowl: ken je ‘m dan?}

Plaats een reactie

Ontdek meer van Mowl

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag