Collega J bekeek de ontvangst in de tuin in zijn dorpje net over de katholieke grens.
“We hebben hier een kleine protestantse gemeenschap van twintig zielen.” vertelde hij. Meteen daarop begonnen de klokken van het nabijgelegen kerkje met onheilspellend misbaar te beieren – we keken hem aan.
“Negentien.” ververste J de volkstelling.
[We waren even stil voor de onbekende verscheidene en mijmerden over deze oorspronkelijke vorm van communicatie. Dus zo twitterden ze ooit, dacht ik.]
What a lovely custom.
{Mowl: overigens minder geschikt voor de grootstedelijke gebieden.}
Twitteren is van alle tijden.
{Mowl: krek.}
Ondanks die dooie was het een gezellig samenzijn!
{Mowl: zeker weten.}
Het voordeel van deze kant van de grote rivieren is dat je er zo weinig protestanten hebt. Het nadeel is dat ze zo luidruchtig zijn.
(Overigens stikt het hier ook van de katholieken. Kan daar niet eens wat aan gedaan worden?)
{Mowl: zijn die katho’s wel stil, dan?}
De zwijgende meerderheid.
{Mowl: voor eeuwig.}
Er zijn in Breda teveel kerken gesloopt. Ik blijf in mijn woning helaas verstoken van katholiek klokgelui.
{Mowl: en op zondagochtend is dat juist zo lekker omdraaien in bed.}
Omdraaien in bed voor de kerkklokken…. ik denk daar toch wat anders bijn.
{Mowl: niet voor, maar met.}
En ook jouw weblog houdt alleen mijn oude gegevens vast en de nieuwe vergeet ie steeds.
{Mowl: mmm. Misschien weet Selçuk raad?}
Ik heb de tips van Selçuk maar gevolgd… nu is het opgelost.
{Mowl: zei ik ’t niet? Wat was z’n advies?}
Mowl 
Plaats een reactie