De paradox van de pretentie en het verlangen

Geest en kennis van de schrijver blijven in zijn boeken bewaard, veilig voor de ongunst der tijden en in staat om steeds te herleven. Francis Bacon(1561-1626)

Hij liep er zomaar in ’t wild, tussen de pinda­kaas en de fles­sen huis­wijn, de grijze schrijver, park­poëet en liedjes­maker. Ik stootte Brrrr aan.

“Kijk es.” siste ik. Brrrr keek.

“Verrek.” fluisterde ie. “Da’s Cees van der Pluijm.” Hij volgde ’n ogenblik diens gangen. “Jullie twitteren toch?” Ik knikte.

“Mmm.” knikte ik. “Maar ik heb ‘m ook wel es in ’t echt gesproken.” moest ik kwijt. Brrrr duwde ’t wagentje verder. Ik liep met ‘m op. “Ik geloof niet dat ie me nog herkent.”

“Logisch.” vond Brrrr. “Iemand van zo’n statuur, die kan onmogelijk al z’n fans onthouden.” We sloegen ’n ander pad in. Ik sloeg m’n ogen neer.

“Da’s waar.” bekende ik.

[Bij de kassa kwamen we naast mekaar te staan, de grote scribent en ik. Nou ja, d’r stonden twee rijen tussen ons. Ik hoopte maar dat d’r ’n beetje talent zou overspringen.]