|
Verwaand, zelfingenomen, opgeblazen en pompeus — met de superlatieven van deze adjectieven wandelde — nee, flaneerde ik door de gejaagde stad.
Wat heerlijk, dacht ik, dat ik hier zo in alle rust kan lopen. Er ontsnapte me ’n flauwe zucht. Geen handtekeningenjagers, flitsfotografen of anderen die zich aan m’n faam zouden willen schurken. Nog niet.
Ik keek naar de onkundigen, die gehaast hun wegen vervolgden. Ik kon ’n glimlach niet onderdrukken.
Ze moesten es weten.
[Zo af en toe ben ik zo intens tevreden met mezelf, dat ik me niet kan voorstellen dat ik dat nog lang alleen voor mezelf kan houden. Nou ja, voor mezelf en Brrrr dan. Goed dan: voor mezelf, Brrrr en jullie. Jullie boffen maar.]
Geef een reactie op Anne Reactie annuleren