Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


l’Amie du peuple

hond
Wijze besluiten worden slechts genomen met een overzicht van het geheel; om ver te zien moet men van de hoogte uit zien. Madame Anne Sophie Swetchine (1782–1857)

Buurtvrouw L had wat te ver­tel­len, dat zag ik zo. Ze stond aan de andere kant van de kruising en begon al tijdens ’t over­steken met haar verhaal.

“Ik heb van­daag je stukje nog niet kunnen lezen.” riep ze.

“Aan je ogen te zien ben je on­deu­gend ge­weest.” reageerde ik. L perste haar lippen op mekaar tot ’n guitig ge­heim­zinnige glim­lach. We liepen samen verder.

“Ik heb ’n nieuw vriendje.” ver­klap­te ze. “’t Is zo ge­wel­dig. Wij — wacht.” Ze zag buurt­vrouw M in de tuin staan. “Ik vertel ’t je nog wel.” wuifde ze. “Ik moet M even hebben.” Ze ont­kop­pel­de en boog af om mij alleen verder te laten gaan.

[Wat zou dat kunnen zijn, dacht ik al doorwandelend, dat zoveel meer genot geeft dan ’t lezen van mij?]

  1. non non , pas l’amie du PEUPLE
    l’amie de T.

    {Mowl: très bien.}

  2. De Liefde.

    {Mowl: denk je?}

  3. Je wel nu wel waar de prioriteiten bij buurtvrouw L liggen.

    {Mowl: tja.}

  4. Ze ont­kop­pel­de en boog af om mij alleen verder te laten gaan. *

    Leuk beschreven.

    {Mowl: da’s mijn plicht.}

Plaats een reactie

Ontdek meer van Mowl

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag