|
“Ik maakte me daar toch ’n schuiver!” bulkte ik (inclusief ’t uitroepteken) toen ik thuiskwam. “Ik liep van m’n moeder naar ’t werk en kwam langs ’n magnolia die z’n blad had laten vallen op ’t voetpad. Voor ik ’t wist glee ik d’r over uit. Ik wist nog net m’n evenwicht te bewaren.”
“Zo.” zei Brrrr, weinig onder de indruk.
“Ja.” zei ik in ’n poging de dramatiek alsnog te redden, “En toen slipte ik nog ’n keer!” (Met weer dat uitroepteken.)
“Dan had ze dus toch gelijk.” stelde Brrrr vast.
[Verdorie, hoe kreeg ie dat nou weer voor mekaar: me kippenvel bezorgen met m’n eigen verhaal.]
Geef een reactie op Egbert Reactie annuleren