Veteraan

Een knoop die een ontknoper waard is. Horatius (65-8 vGT)

’n Platte knoop is zoveel ver­stan­di­ger dan ’n ge­wone knoop, las ik ergens. Hoe harder je d’r aan trekt, hoe ste­vi­ger ie namelijk komt te zitten. Ik besloot er m’n voordeel mee te doen en de vol­gen­de och­tend m’n veters volgens dit prin­ci­pe te strikken.

Ze hadden gelijk, hoor: de rijgsnoeren gingen niet snel los. Sterker nog: toen ik thuiskwam en Brrrr al op bed bleek te liggen, kreeg ik m’n schoenen bijna niet meer uit. Ik trok en schoof als ’n bezetene. Ik wilde naar boven. Ik overwoog de schaar — om op dat moment de knoop te ontwarren.

[“Wat bleef je lang beneden.” mompelde Brrrr, die al half in slaap was. “Veel te lang.” gaf ik toe en schoof nog es wat dichter tegen ‘m aan. Geen platte knoop meer, besloot ik stilletjes.]