 |
|
’s Avonds was ik even voor twaalf naar bed gegaan. De volgende ochtend werd ik schuldig wakker.
“’t Spijt me.” fluisterde ik. Brrrr draaide zich nog es om. “Daar koop ik niks voor.” mompelde ie.
Hij was jarig en ik had d’r niet aan gedacht. Dat was me nog nooit eerder overkomen.
“’t Spijt me.” zei ik nog es toen ik voor ’t ontbijt de eitjes in ’t kokende water deed.
“Hoe lang nog?” vroeg Brrrr.
“’n Paar minuutjes.” zei ik.
“Niet ’t ei,” zeidie. “Wij.”
“Dat zeg ik.” zei ik. “’n Paar minuutjes.”
[Brrrr grinnikte. Gelukkig maar. Bovendien verkondigen we al jaren tegen wie ’t maar wil horen dat we niks aan verjaardagen doen. Dus wat was eigenlijk ’t probleem? Jullie waren ’t trouwens ook vergeten.]
Mowl 
Plaats een reactie