|
De moeder had ’t helemaal gehad met d’r beide kinderen. De ene bleef niet staan waar ze wilde dat ie bleef staan, de ander brulde de longen uit z’n lijf. Ten einde raad pakte ze ze alletwee stevig vast. Dat leidde in elk geval tot ’n kortstondig bestand.
“En nou zijn jullie allebei rustig en stil!” verordonneerde ma schor. “Anders bind ik jullie vast aan de fiets en blijven jullie gewoon hier!”
’t Effect was overdonderend.
“Waah!” gilden de kinderen, waarna ze de benen namen.
[’n Korte vloek ontglipte de lippen van de moeder. Hier had ze duidelijk niet aan gedacht toen ze zich had laten bevruchten.]
Plaats een reactie