Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Happig

schaap

De mensen die het meest aan eten denken, zijn diegenen die zich hebben voorgenomen minder te gaan eten. Cees Buddingh (1918-1985)

Ongebruikelijk ge­wekt door ’t ge­­mekker van ’n schaap, duurde ’t even voor ik wist waar ik was. Wel associeerde ik ’t geblaat meteen met de lams­schouder, die we de avond ervoor als hoofdgerecht hadden gegeten in De Stenen Tafel in Borculo.

We logeerden bij de schoonouders van Raymond Prinsen, de chef van ’t Achter­hoek­se sterren­restaurant. En zij hadden ons ’n boeren­ontbijt beloofd. Ik keek naast me.

“Kom.” stootte ik Brrrr aan. “We moeten opstaan.”

[“Goedemorgen.” begroetten Lyda en Henk ons even later, toen we schoongewassen beneden kwamen. De ontbijttafel was rijkelijk gedekt. De zon scheen over ’t weiland. ’t Schaap mekkerde. ’t Leven lachte.]

  1. Net wakker en dan al een feestmaal.

    {Mowl: jummie.}

  2. Het schaap wist nog niet dat het op jullie bord zou belanden?

    {Mowl: ’t arme beest wist van niks.}

  3. O wat een heerlijk ontwaken

    {Mowl: ik zou ’t zo weer doen.}

Plaats een reactie

Ontdek meer van Mowl

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag