Geklutst

Deel je brood en het smaakt beter, deel je geluk en het wordt groter. Phil Bosmans (1922)

“Ach, wil jij mis­schien twee plakjes ontbijt­spek uit de koel­kast pak­ken?” vroeg Brrrr. Ik werd blij.

“Ga je ontbijt maken voor ons?” juichte ik te vroeg.

“Voor mij.” ver­beterde Brrrr me. “Jij hebt worst­jes.”

De teleurstelling kon nauwelijks groter zijn. Ik dacht aan ’t witte­brood dat, nog warm van ’t roosteren, bekleed met ’t krokant uitgebakken spek en daar­over­heen ’t roerei, dat door Brrrr met liefde en verse kruiden tot ’n lobbige lekkernij zou worden samengesteld, ver­gezeld van fris ge­perst grapefruitsap, ’n waarachtig koninklijk ontbijt mocht worden genoemd.

Maar ja, ik had worstjes.

[“Verrek.” zei Brrrr, toen ie ’t sap in de koelkast wilde opbergen, “Waarom zei je niet dat we nog meer spek hadden? Dan had ik voor jou ook wat gemaakt.” Hij zag aan m’n ogen dat ie snel over iets anders moest beginnen.]