|
Na ’n Grote Interne Verhuizing werd ik de trotse gebruiker van ’n Kamer Voor Mezelf.
Nou ja, kamer — ’t is meer ’n nis in de muur, die (straks) met glazen schuifdeuren kan worden afgesloten. Maar toch: alleen de leidinggevenden hebben zo’n werkplek voor hun eigen. Reken dus maar dat ik bijna uit m’n velletje knapte van trots.
“Kijk es,” zei ik tegen een ieder die ’t wilde horen (of niet), “wat ik ’n mooie kamer voor mezelf heb. Zo laten ze hun waardering voor me zien.”
[“Waardering?” Collega T, die verantwoordelijk was voor deze carrière-move, bulderde boosaardig. “Man, we hebben je gewoon opgeborgen.” zei ze. Gelukkig hoorde niet iedereen dat.]
Plaats een reactie