Teruglopend van m’n werk naar ’t station nam ik met Brrrr telefonisch de dag door.
“Ik heb de bouwvakkers ook maar op taart getrakteerd.” vertelde ik — d’r wordt namelijk verbouwd bij ons. “D’r lopen d’r ’n paar aangename exemplaren tussen, trouwens.”
Waarop ’n tamelijk vulgaire en dubbelzinnige conversatie ten beste werd gegeven. Ik zal je de letterlijke inhoud besparen, maar ’t ging onder meer over puntjes en slagroom. Dat idee.
Al wandelend pratend had ik te laat in de gaten dat ’n dame van middelbare leeftijd me voorbijging. Ze keek me scherp aan, maar zei niks. Dat hoefde ook niet. Er stond duidelijk Viespeuk op heur hoofd geschreven.
[Natuurlijk had ze gelijk. Normaal gesproken zul je me ook niet op zulke ranzigheden betrappen. Maar dat komt omdat je me nooit thuis hebt meegemaakt.]
Plaats een reactie