Voornemen

Ik ben héél nieuwsgierig om te weten wat ik ga doen na mijn dood. John Cleese (1939)

“Waarom praat die meneer zo raar?” vroeg ’t meisje aan heur moeder. Die ging voor d’r doch­ter door de knieën.

“Die meneer komt uit ’n ander land.” verklaarde ze. “En hij is dakloos.” Ze haalde haar porte­monnee uit haar jaszak. “Hier.” zei ze, terwijl ’t meisje ’n muntje in haar handen duwde, “Geef deze centjes maar aan die meneer.”

’t Meisje huppelde blij naar de daklozenkrantverkoper bij de uitgang van onze supermarkt. Met ’n milde glimlach pakte die ’t aangeboden geld aan.

[“Mooi zo.” zei ik tegen Brrrr toen we de vertederende scène zagen. “Dat scheelt ons weer ’n piek.” En tevreden met deze besparende afsluiting van ’t ouwe jaar liepen we ’t nieuwe tegemoet.]