Verkeerslicht

Als er geen kunst was, zou de rauwheid van de werkelijkheid de wereld ondraaglijk maken. George Bernard Shaw (1856–1950)

In ’n dorp de straat oversteken — hoe gevaarlijk kan dat zijn? Ik zal ’t je ver­tellen: le-vens-ge-vaar-lijk!

’t Was in D, ten oosten van Z, dat ik dit ondervond. ’t Was weliswaar ’n splitsing die ik dia­gonaal wilden krui­sen, maar in geen velden of wegen was d’r enige vorm van verkeer waar te nemen. Op ’t platte­land is zoiets ’n waarschuwing.

Want toen ik m’n voet op ’t wegdek zette, kwam d’r vanuit nergens ’n in­va­li­den­­wagentje aangescheurd. En dan bedoel ik niet zomaar ’n in­va­li­den­­wagentje, maar zo’n hippe overdekte, die d’r gewoon als ’n normale auto uitziet en steeds meer door minderjarige querulanten wordt ontdekt als alternatief voor de bromfiets.

D’r zat hier dan ook inderdaad geen invalide achter ’t stuur maar ’n snot­neus van ’n jaar of zestien, zeventien. Hij trapte strak op de remmen en wist piepend en met rokend rubber van richting te veranderen en mij te ontwijken.

Best koel, dacht ik.

[Net zo koel als ikzelf, toen ik schijnbaar onbewogen m’n weg vervolgde. Je tenslotte bent ’n man van de wereld of je bent ’t niet. Daar kunnen die boeren nog ’n puntje aan zuigen.]