Belmuts

De eerste plicht van liefde is luisteren. Paul Tillich (1886-1965)

Ik stond in ’n winkel en ergens ging d’r ’n telefoon over.

Geen van de klan­ten reageerde op ’t irritante en veel te harde geluid. Ik fronste m’n wenk­brauwen. De winkelbedienden leken ’t gerinkel ook al niet op te merken. Vreemd, vond ik. Ergerlijk, zelfs. Dat niemand ’t ding tot zwijgen bracht. Moderne tijden, dacht ik. Stil zuchtte ik over zo’n hedendaags gebrek aan fatsoen. Maar ik besloot me d’r niet al te druk over te maken. Zinloos, dacht ik.

En toen zweeg in enen ’t toestel.

[Dat ’t m’n eigen apparaat was geweest dat die herrie maakte, ontdekte ik natuurlijk pas later, toen ik alweer op straat was. Ik had m’n nieuwe beltoon niet herkend. Niks ongemanierd, gewoon ouderdom.]