Collega J las Ludlum. Vertelde hij. En het ging over geheime zaken en stiekeme dingen waar wij, gewone klootjesburgers, helemaal geen idee van hebben.
“Niets is wat het lijkt.” sprak J manend, zittend in een tipi op de Veluwe, aan een kampvuur, kort nadat we met zijn allen een aantal uren schapen hadden gehoed.
“Je hebt waarschijnlijk gelijk.” meende ik. “En denken we ook alleen maar dat we werken.”
[Serieus. Soms krijg ik het idee dat mijn collega’s en ik door een groep bezigheidstherapeuten uit de echte samenleving worden gehouden. En dat we gewoon niet weten dat we eigenlijk in een groot gekkenhuis zitten. Nog niet. Maar het begint te dagen.]
Mowl 
Plaats een reactie