Daar hoorden zij d’engelen zingen

Schoon is wat moeilijk te bereiken is. Erasmus (1469-1536)

Collega F is ’n echte fan.

Hij kwam dus met veel mis­baar binnen, pal na ’t week­einde.

“Wat waren we weer ge­wel­dig, hè!” zei­die tegen ieder­een. De meesten keken niet op. ’n Enkeling zuchtte. Maar F liet ’t koud. Hij ging naar de keuken om koffie te halen.

F is ’n fan, zei ik al. En ’n echte fan heeft van aller­lei fan­spullen. F ook. F heeft bij­voor­beeld ’n fan­mok. Voor de koffie. Waar heel groot ’t em­bleem en de naam van z’n club op staan. Aan ’t eind van elke dag wordt die mok af­gewas­sen en zorg­vul­dig op­ge­borgen in ’t keuken­kastje. Om ’m ’r de volgen­de ochtend weer uit te halen. Elke dag. Strijk en zet. Eén man, één club, één mok.

F opende ’t keuken­kastje om de fan­mok te pakken en daarbij ging iets mis. De grip was te glad, wellicht. Of de beker was te strak terug­gezet. Of nog iets anders. Maar hoe dan ook: de fanmok viel in ’n rechte lijn op de grond. Krak. Kapot. Gebroken klei.

F keek naar de grond, één hand aan ’t keukenkastje, de ander doel­loos ergens in de lucht.

“Oeps.” zeidie alleen.

[Even was ik bang dat ie zou instorten. Maar niks van dat. Nadat ie de scherven had opgeveegd en opgeruimd ging ie voor ’t keukenkastje staan om ’n waardige opvolger uit te kiezen. ’t Werd uiteindelijk ’n mok met de afbeelding van Mickey Mouse. Goed gedaan, F.]