Okee, dit moet je eerst even weten.
Ik woon op 31 meter boven NAP. Bovenaan de straat is het nog es vijftien meter hoger. Dus als ik van mijn werk kom – en meestal is dat vanaf bovenaan de straat – dan hoef ik eigenlijk alleen maar af te zetten en op tijd te remmen. De zwaartekracht doet zijn werk. Menig snelheidslimiet wordt overtreden, maar naar beneden sjezen is lekker.
Deze avond stond ik rond negenen bovenaan de straat en zette af. Toen ik flink vaart had ging de telefoon.
Vast belangrijk, dacht ik.
Dus wurmde ik, steeds sneller afdalend, mijn toestel uit mijn jas. Met één hand probeerde ik intussen mijn fiets in bedwang te houden.
“Hoi.” zei ik.
“Goedenavond, meneer.” zei de andere kant. “Kan ik het even met u hebben over een uitvaartverzekering?”
[De timing was wonderlijk. Ik drukte de man weg voordat hij “Rust in vrede” kon zeggen.]
Plaats een reactie