|
We werden afgeleid door de weelderig wiegende achterwerken, pal voor onze neuzen.
“Dat zijn moeder en dochter.” zei Brrrr. “Geloof ik.” voegde hij d’r voor de zekerheid achteraan.
“Dus jij denkt dat dat” — ik wees naar ’t rechtersetje — “dat” — ik duidde naar links — “gaat worden?”
Brrrr knikte.
“En ze is al hard op weg.” constateerde hij.
[Kontenkijken is ’n onschuldig tijdverdrijf. Maar je moet ’t niet te lang doen — als je nog wilt eten, tenminste.]
Plaats een reactie