|
Ik was in Woerden en wilde weer naar huis. Tussen de treinen door kocht ik ’n gezond frietje op ’t station van Utrecht. De man in de coupé waar ik ’n paar minuten later tegenover ging zitten was daar niet blij mee. Hij had ’r toch al de pest over in dat ie z’n beenruimte kwijt was.
De man las ’n gratis krant en scheurde er ’n artikel uit. Ik probeerde te zien waar ’t over ging, maar hij legde ’t provocatief ondersteboven op ’t schapje tussen ons in. ’n Directe aanslag op m’n zelfbeheersing.
’t Scheursel lag d’r ’n tijdje onberoerd voordat de man ’t weer oppakte en in vieren vouwde. Vervolgens schoof ie ’t langzaam, tussen duim en wijsvinger, in z’n borstzakje. Ik zou zweren dat ’r ’n lachje om z’n mond krulde.
[De trein naderde Arnhem en ik was blij dat ik m’n plaats tegenover de man kon verlaten. Hij had me weten te raken waar ik ’t kwetsbaarst ben: in m’n nieuwsgierigheid. Hoe laaghartig kunnen sommige mensen toch zijn.]
Geef een reactie op peer Reactie annuleren