|
M’n moeder belde bezorgd op om te informeren over ’t noodweer. Kort daarvoor had ’t geregend.
“Nou, noodweer.” zei ik, “’t Heeft geregend.”
“Wat raar.” zei m’n moeder. “’t Moet toch jullie kant op zijn gegaan. ’t Was hier gitzwart — ik kon de overkant van de straat geeneens meer zien. En de hemel scheurde open en ’t bliksemde en donderde. Doodeng. Ik dacht: ik bel even.”
“O.” zei ik. “Hier heeft ’t alleen geregend.”
Nadat ik had opgehangen werd ’t gitzwart — ik kon de overkant van de straat geeneens meer zien. En de hemel scheurde open en ’t bliksemde en donderde. Doodeng. Ik belde m’n moeder terug.
[De volgende dag vonden we de gieter uit de voortuin aan ’t hek van de overburen terug. D’r zat nog water in. Of weer.]
Geef een reactie op peer Reactie annuleren