|
Om d’r nog even op terug te komen.
“Nou leuk hoor.” schamperde ik. “Uiteindelijk zijn we dus naar Nijmegen gegaan om ’n snackje te eten en kaas en eieren te kopen.”
“En kroepoek.” zei Brrrr.
“En kroepoek.” beaamde ik. “Erg leuk, maar daarvoor hadden we niet weg hoeven gaan. Dit…”
Dit was echt de allerlaatste keer, had ik willen zeggen. Maar toen kwamen de Zwitsers langs. Eén soldaat lachte naar me.
“O ja.” wist ik ineens weer.
[Ach, ’n dagje doen wat Brrrr leuk vindt kan ook geen kwaad. ’t Is geven en nemen in ’n huwelijk, zeg ik altijd maar.]
Plaats een reactie