|
Waarschuwing: dit stukje is geschreven in complete tijdnood. Verwacht d’r dan ook niet teveel van.
Wanneer ik ’s ochtends op m’n werk kom tref ik d’r nog wel es ’n vlieg. ’n Dooie vlieg.
“Wat zegt dat over onze werkomgeving?” vroeg ik aan collega W. Hij haalde z’n schouders op.
“Dat wij sterker zijn dan vliegen?” zei hij achteloos.
Ik reageerde niet maar boog me over ’t vliegenlijkje.
“Toch wel mooi, vind je niet?” zei ik. Plat op m’n buik lag ik op ’t zeil en bekeek de delicate contouren van ’t kadavertje. Prachtig.
[M’n fascinatie met de dood zal wel iets uit m’n kinderjaren zijn, te verklaren en te begrijpen door intensieve psycho-analyse. Of ik ben gewoon gek.]
Plaats een reactie