“Zou ik mogen vragen,” vroeg ik de conductrice, “wat dat insigne op uw omslag betekent?”
“Dat,” reageerde ze als ze tikte op het embleem, “betekent dat ik een Buitengewoon Opsporingsambtenaar ben.”
“Dus u mag geweld gebruiken.” wist ik. Ze knikte.
“Binnenkort krijgen we ook handboeien.” vertelde ze. “Maar dan stop ik er mee.” Ik keek haar vragend aan.
“Handboeien zijn voor in de slaapkamer.” verduidelijkte ze. “Niet voor in de trein.”
[Ineens zag ik haar in een heel ander uniform. Ik zou de hele verdere reis braaf zijn.]
Plaats een reactie