Ik wist ’t eerst niet zeker, maar ik gokte dat de man en vrouw al heel veel jaren bij mekaar hoorden.
Zij stond ongeduldig te wachten, met haar boodschappentas vol lege flessen, tot hij met het winkelwagentje aan kwam gereden en het aan haar gezag overgaf. Ze liep naar de voorkant.
“Dit is er weer één zonder haakje.” constateerde ze mistroostig. De man keek niet op of om en wandelde met de handen in z’n zakken door naar de ingang van de supermarkt.
“Zo gaan die dingen.” stelde hij. En terwijl hij verder liep, tilde de vrouw de tas met lege flessen in de kar. Zonder een woord te zeggen duwde ze het wagentje achter hem aan.
[Jawel, ik wist het nu zeker: deze man en vrouw hoorden al heel veel jaren bij mekaar. Héél veel.]
Plaats een reactie