|
“Geef mij maar even.” zei Brrrr. Ik gaf ’m de telefoon.
Aan de lijn was een mannetje dat belde in opdracht van het nieuwe mannetje dat moest meten. En dit mannetje wilde een afspraak maken.
“Komende vrijdag, is dat goed?” stelde Brrrr voor. “En wat zullen we dan zeggen — tussen negen en tien? Prima.” En hij legde neer.
“Ik moet bekennen,” bekende ik, “dat ik sta te kijken dat jij probleemloos een afspraak zo vroeg in de ochtend op jouw vrije dag maakt.” Brrrr stond op.
“Jouw vrije dag.” zei hij. “Ik moet dan werken.”
[Brrrr leest ook. Hij weet dus ook da’k zonder hem na negenen toch al niks meer te doen weet. Hij is vooral praktisch, zal ik maar zeggen.]
Plaats een reactie