Nat

Een gezonde volwassen zeurpiet consumeert jaarlijks anderhalf maal zijn eigen gewicht aan geduld van anderen. John Updike (1932)

“Als je straks onder de douche vandaan komt,” zei Brrrr, “pas je dan meteen even de nieuwe spijkerbroek die ik voor je heb gekocht?”

“Welke van de twee is de mijne?” Brrrr had zichzelf uiteraard niet vergeten.

“Die met maatje dertig.” zei Brrrr. Ik tikte aan mijn ogen.

“Ik heb m’n brilletje niet op.” zei ik. “Ik zie dat echt niet meer, hoor, de maat. Alles wordt minder.” Dat laatste was om de dramatiek van ’t ouder worden te benadrukken.

“De lichter gekleurde.” zei Brrrr. Ik knikte, liep weg en bedacht me iets.

“Maatje dertig?” fronste ik, “Maar ik heb toch achtentwintig?”

Brrrr glimlachte.

“Niet alles wordt minder.” zei hij.

[Ik wilde wat zeggen. Iets wat hout zou snijden. Iets spits. Maar in plaats daarvan stond ik ’r ’n tijd met halfopen mond. Uiteindelijk droop ik maar af. Naar onder de douche.]