Keuzemoment

Wat wij weten is een druppel, wat wij niet weten een oceaan. Isaac Newton

Er stond een man midden op het kruispunt, vroeg in de ochtend.

Hij droeg een reistas in zijn ene, en een plastic zak in zijn andere hand. Uit de reistas stak een paraplu. De man keek om zich heen. Fietsers gingen hem aan weerszijden voorbij. Hij bleef staan. Op het kruispunt.

Toen ik langsliep keek ik hem aan. Zodat ik behulpzaam kon zijn als zijn blik daarom zou vragen. Maar hij leek mij net zo min op te merken als de fietsers die overstaken. Ik sloeg linksaf.

Na enkele meters keek ik om, benieuwd of de man nog steeds middenop ’t kruispunt zou staan. Maar hij had klaarblijkelijk een besluit genomen en was rechts afgeslagen.

Langzaam liep de man weg, de reistas in de ene en een plastic zak in de andere hand.

[Niet daarheen! had ik willen roepen. Daar is niemand! Maar misschien was ie daar wel naar op zoek, bedacht ik me toen, naar niemand.]