De man voor mij bij de automaat wilde een toeslagkaartje voor de ICE, zag ik over zijn schouder. Ik wachtte tot hij klaar was en de betaling had afgerond. Maar dat gebeurde niet.
Daarom gluurde ik nog es langs ’m. Hij drukte net op ‘Winschoten’. Misschien moest ie daar ook nog heen, bedacht ik me. Sommige reizen kunnen erg ingewikkeld zijn. Hij zou zo wel klaar zijn, meende ik.
Niet dus. Dus loerde ik voor een derde keer naar ’t scherm van de automaat. ‘Railrunner’? Hier klopte iets niet.
Ik kuchte. De man draaide zich om.
“Oh.” zei hij, schijnbaar geschrokken. “Staat u hier al lang?”
Ik glimlachte maar wat. De man groette me half en liep gehaast weg, het station uit.
[Nadat ik m’n kaartje had, ging ik ’t ook es proberen. Weet je dat je de meest fantastische reizen kunt samenstellen met de automaat van de NS?]
Plaats een reactie