De vrouw zwaaide allerhartelijkst toen ik voorbij haar huis liep. Ze stond achter het raam en was heel erg blij om mij te zien. Ze straalde gewoon. Hartverwarmend.
Wanneer maak je zoiets nog mee? dacht ik terwijl ik extra-enthousiast terugwuifde. Dat je door een volslagen vreemde zo hartelijk wordt onthaald. Mijn onwankelbaar geloof in de mensheid werd weer eens royaal bevestigd.
[Tot een evenzo onbekende man langs me heen stapte en al vrolijk wapperend op de voordeur van de vrouw afliep. Nou ja, het was evengoed een vriendelijk gebaar van haar geweest.]
Plaats een reactie