De enkele reizigers op het balkon van de trein stonden in afwachting van de aankomst op het station verzameld voor één van de beide deuren. En ik stond daar ook.
Toen ik me omdraaide omdat ik het perron aan de andere kant voorbij zag komen en begreep dat we ons en masse hadden vergist, keek ik in het licht geërgerde gezicht van een jongen. Ik wees over zijn schouder en hij keek om. Hij grijnsde en knikte naar mij.
Stilletjes wendden wij ons af van de rest.
[Ongezegd hadden wij een geheime afspraak gemaakt. Ik mocht op het knopje drukken en hij mocht de trein als eerste verlaten. Kleine dingen kunnen soms zo prettig zijn.]
Plaats een reactie