Vuur en vlam

Een Nederlander mag in het geheim voor een zaak in vuur en vlam staan, als hij naar buiten maar goed laat merken dat hij er lak aan heeft. Godfried Bomans (1913-1971)

Bij de première van de jongste voorstelling van Introdans (met dank aan PvR) stond ik in enen oog in oog met Jasperina de Jong. Ik knikte vriendelijk en geroutineerd.

Zodat zij me zou opmerken en op me af zou stappen.

“Ik ken u niet.” zou ze dan zeggen. En ik zou antwoorden: “Maar ik ken u wel.” En ik zou vervolgen door te vertellen dat mijn muziekleraar (bestaan d’r eigenlijk nog wel muziekleraren?) haar adoreerde en ons als voorbeeld gaf van de enige Nederlandse zangeres met een absoluut gehoor. “Te vergelijken met Barbra Streisand.” had ie er destijds nog aan toegevoegd. En dat dat voldoende was geweest om haar mijn eeuwigdurende aanbidding te garanderen.

Maar niets van dat al. Ze knikte gewoon terug.

Vriendelijk en geroutineerd.

[“Moet ik een foto maken?” bood Brrrr aan. Maar de legende was al weg voordat ik weer bij zinnen was.]