17

Daer vloogh noyt vogel so hoog, of hij most zijn kost op de aard soecken. Hendrik Laurensz. Spieghel (1549-1612)

Ik zuchtte diep.

“Vertel het me nog es.” zei ik.

“Ik heb het je al zo vaak verteld.” zei Brrrr.

“Maar ik geloof het niet. Toe.”

Nu zuchtte Brrrr.

“Goed dan.” zei hij. “Maar dit is echt de allerlaatste keer, hoor je!”

Ik knikte.

“Vertel het me dan nog één keer. Eén laatste, laatste keer.”

Brrrr pakte m’n handen beet en keek strak in mijn ogen.

“Je vindt je werk heel erg leuk.” probeerde hij te overtuigen. “Heus. Je gaat er met plezier heen. Echt.”

[Ik weet het nog steeds niet. Na zeventien dagen vakantie is zoiets moeilijk voor te stellen. Maar Brrrr zal wel gelijk hebben. Ergens geloof ik ook wel dat ie gelijk heeft. Maar zeventien dagen — ik heb te lang van de vrijheid geproefd, ben ik bang.]