“Da’s dan vier euro en vijftig cent.” zei de winkelmevrouw tegen de klant voor mij. Die moest giechelen.
“Die hebben we niet meer, hè?” corrigeerde de bejaarde vrouw de verkoopster. Een mengeling van onbegrip en aarzeling trok over haar gezicht.
“De cent.” verklaarde de klant terwijl ze haar portemonneetje uit haar tas opdiepte. “Die hebben we niet meer. Dat is de eu-ro-cent geworden.” Ze articuleerde het woord terwijl ze wat muntgeld uit haar beursje nam. Voorzichtig schoof ze de muntjes over de toonbank naar de winkelierster.
“Geeft niet, hoor.” zei ze genereus glimlachend. “Er zijn nog zoveel mensen die moeten wennen aan de euro.”
[“Wat u wilt.” prevelde de winkelmevrouw toen ze het geld telde. “Heeft u misschien nog een dubbeltje?”]
Plaats een reactie