“Vroeger gingen mijn vrouw en ik altijd uit eten met Kerstmis.” zei de oudere man, wachtend tot de viswinkel open zou gaan. “Maar sinds haar beroerte komt ze steeds moeilijker het huis uit. Daarom doen we dit jaar maar een buffetje.”
Hij keek door de glazen pui van de winkel. Daarna draaide hij zijn hoofd naar mij.
“Volgend jaar wordt alles beter.” verklaarde hij met een spoor van een glimlach op zijn lippen. “Dan gaan we weer uit eten, samen. Let maar op.” Hij knikte erbij.
[Even later, nadat de winkel was ontsloten, liep hij met twee schotels naar buiten. Hij keek niet meer om.]
Plaats een reactie