|
De avond is gevallen. De gordijnen zijn dichtgetrokken. In onze pyjamaatjes zitten we samen op de bank. Knus.
Brrrr strijkt over mijn knie.
“Wat ben ik toch dol op je.” glinstert hij. Ik glimlach.
“Ja.” zeg ik.
“Wat: ja?” vraagt Brrrr, nog steeds glunderend maar een tikje verbaasd.
“Natuurlijk ben je dol op me.” zeg ik allerliefst. “Dat zou ik ook zijn. Je mag je handen dichtknijpen met iemand als ik. Nou. Poeh.” Ik knik er bij.
Brrrr trekt zijn hand los van mijn knie. Hij fronst.
“Je kunt ook overdrijven.” zegt hij.
[“Wat nou?” zeg ik. “Wat nou? Ik geef je alleen maar gelijk.” Brrrr slaat zijn armen over mekaar en kijkt stuurs voor zich uit. Ik zucht. Mannen.]
Plaats een reactie