 |
|
Brrrr had me een ei gegeven. Zo’n verrassingsei, je kent het wel. Het lag al een maand op consumptie te wachten.
“Hoef je het niet?” vroeg ie uiteindelijk.
“Och.” zei ik. Dat was genoeg aanmoediging voor hem om het ei zelf te pakken.
“Ik wil weten wat erin zit.” zei hij, terwijl hij het zilverpapiertje d’r af peuterde. Hij nam een hap van de chocola en haalde een roze huls uit de kinderverleider.
Daarin zat een mini-sarcofaagje met een driehoornig monstertje en een gebruiksaanwijzing. Daarop stond, in eenvoudige beeldtaal, dat je het monstertje in je handen moest verwarmen en dan terugplaatsen op de onderplaat. Dat was precies wat Brrrr deed.
Er gebeurde niks. D’r zou toch wel iets moeten gebeuren?
“Doe jij es.” zei Brrrr terwijl ie het ding in m’n handen duwde.
[De hele avond wisselde de verrassing van gebruiker. Zonder resultaat. Althans niet iets opmerkelijks. Het was weer es een andere tijdsverspilling dan de commerciëlen kijken, zullen we maar zeggen.]
Mowl 
Plaats een reactie