 |
|
Kennis E had een klein rolletje verworven in een heuse reclamefilm voor een vruchtenkoekje. Het betaalde niet slecht en, wat zeker zo belangrijk was, zijn gezicht zou op televisie komen — niet verkeerd voor een acteur in wording.
Tot Sonja Bakker roet in het eten gooide.
“Ze prijst het vruchtenkoekje in haar laatste boek compleet de hemel in.” mopperde E.
“Da’s mooi.” meende ik.
“Da’s helemaal niet mooi.” kaatste E. “De vraag is enorm toegenomen.” verklaarde hij. “De produktie maakt overuren. Er is helemaal geen reden om nog te adverteren.”
Hij wreef over zijn neus.
“Eerst hebben ze de gemaakte spotjes nog samengevoegd.” ging hij verder. “Goed, m’n aandeel werd wel kleiner, maar ik zat er tenminste nog anderhalve seconde in.” E was even stil.
“Anderhalve seconde.” herhaalde hij gedempt. “Maar nu hebben ze besloten voorlopig alle reclame-activiteiten te staken. Met dank aan Sonja Bakker.”
[We concludeerden dat E in het vervolg maar reclame moet maken voor iets ongezonds. Sigaretten, bijvoorbeeld. Of sterke drank.]
Mowl 
Plaats een reactie