|
Voor haar verjaardag nam ik mijn moeder mee uit winkelen in Duitsland.
Nou ja – we gingen met haar auto: ik heb er geen. En zij reed zelf en betaalde ook nog es de benzine. Maar ik wees daarentegen wel de weg.
“Wacht maar.” zei ik eenmaal op de parkeerplaats. “Ik regel wel een kaartje. Mag ik je portemonnee?”
En ik stopte genoeg geld in de parkeerautomaat en legde daarna het betaalbewijs achter het autoraam.
“Zo.” zei ik terwijl ik haar de knip teruggaf. “Laat ons winkelen.”
Toen we later terugkwamen (mijn moeder had getracteerd op kaffee met een metbrötchen en espresso met een tiramissutorte) zat er een bekeuring achter de ruitenwisser. Het betaalbewijs was blijkbaar niet duidelijk zichtbaar geweest.
“Alsjeblieft.” zei ik tegen mijn moeder en gaf haar de bon.
[Ik heb een traditie hoog te houden met mijn moeder op kosten te jagen. Zo heb ik net haar belastingaangifte de deur uit gedaan. Ben benieuwd.]
Plaats een reactie