|
Allereerst: het is geen tijd voor sandalen.
De temperaturen zijn weliswaar veuls te hoog voor de tijd van het jaar, maar ze noden nog niet tot blote voeten in teenslippers.
Dat vooropgesteld.
De vraag blijft wat dat paar schoeisel daar dan deed, keurig neergezet, bij de ingang van het treinstel. En waarom iedereen er trouwens onbekommerd langs liep, alsof het de normaalste zaak van de wereld betrof.
Even stelde ik me voor er gewoon naast te gaan liggen. Kijken hoe de reizigers mij als een vanzelfsprekend obstakel zouden passeren.
Uiteindelijk ben ik maar ingestapt. Je moet de Voorzienigheid tenslotte niet tarten.
[Had ik al gezegd dat ik dit jaar wonderlijk vind beginnen?]
Geef een reactie op Steve Reactie annuleren