 |
|
Ik ben een nogal kouwelijk typje. Brrrr weet dat.
“Ik heb de electrische deken op jouw kant van het bed gelegd.” zei hij gisteren. “Voor jou.”
“Voor jou.” Dat is wat ie zei. Voor mij.
“Voor mij?” vroeg ik. Glunderend knikte Brrrr.
Die nacht zou ik het niet meer koud hebben. Natuurlijk vanwege de warmte die de electrische deken gaf. Maar zeker ook omdat Brrrr alras na het slapen gaan naar mijn behaaglijkheid toe kroop en we tot aan de morgen in mekaar gestrengeld aan mijn kant van het bed lagen.
[Nu doet ie dat wel vaker: strengelen. Maar de combinatie van de vrieskou buiten met de warmte van mijn plekje doen me diepere motieven vermoeden.]
Mowl 
Plaats een reactie