Wisselgesprek

Wij zijn allen ballingen, levend binnen de lijsten van een vreemd schilderij. Wie dit weet, leeft groot. De overigen zijn insecten. Leonardo da Vinci (1452-1519)

Je had mijn gezicht moeten zien toen ik door mezelf werd gebeld. En nog steeds snap ik niet wat er is gebeurd.

Het zat zo: ik was overgestapt van de ene telefoon­maatschappij naar de ander. En ik kon mijn oude nummer daarbij houden. Het was een kwestie van een formuliertje en een paar dagen, zeiden ze.

Sindsdien belde ik regelmatig mijn oude nummer om te kijken of ie al was overgezet. Maar d’r gebeurde niks. Tot gisteren.

Kort nadat ik weer es had gecontroleerd hoe het stond met de nummer­portering (ik kan al in telecom-jargon praten) werd ik teruggebeld. Door mezelf dus.

Nou ja, in elk geval door een meneer die belde met mijn nummer. En die me vertelde dat ie dat nummer – mijn nummer! – al zeker een jaar gebruikte. En dat mijn nummer dus al die tijd al zijn nummer was – ook toen ik er nog gewoon zelf mee belde.

Ik geloof dat ik een hele suffige indruk maakte toen ik ophing. Ik had in elk geval hoofdpijn.

[Ik ben gewoon een beetje bang om de telefoonmaatschappij om opheldering te vragen. Straks blijk ik geen eens te bestaan.]