|
Gelukkig zijn is dodelijk voor je creativiteit.
Toen ik nog leefde in de ontluiking van mijn bestaan en mijn groei met de nodige pijn gepaard ging, schreef ik het ene meesterwerk na het andere. Ik werd gelauwerd en gevierd. Toen kwam de liefde.
Van het ene op het andere moment schoof ik mijn schrijfmachine terzijde en bloedde ik, letterkundig gesproken, dood.
In vergaande staat van ontbinding ontwaakten, jaren later, alsnog het besef en de drang en zette ik me opnieuw tot schrijven.
En nog eens. En nog eens. En nog eens.
[Het heeft nog niet tot het gewenste resultaat mogen leiden. Ik ben schijnbaar niet ongelukkig genoeg.]
Plaats een reactie