Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Staalexport

fietsen

Onrecht krijgt vaak rechtskarakter doordat het zo veelvuldig voorkomt. Bertolt Brecht (1898-1956)

Je weet, ik ben niet zo’n klagerig typje. Geduld en begrip zijn mijn natuurlijke bondgenoten. Mijn inschiklijkheid is, wel, exemplarisch.

Door de bouw van het nieuwe treinstation in Arnhem wordt mijn consideratie de laatste tijd echter danig op de proef gesteld.

Al jaren kom ik via de achteringang – rustig en eenvoudig. Maar omdat het nieuwe, tijdelijke stationsgebouw meer lopen betekent, hebben andere fietsgebruikers ook deze entree ontdekt. En ze parkeren er de fietsen waar het helegaar niet mag: tegen een transformatorhuisje, onder bordjes waar staat dat je er de vehikels niet neer mag zetten.

En dat vinnik zo onbeschoft!

[Vooral omdat het de plek is waar ik altoos mijn vehikel heb kunnen plaatsen. Kom daar nu nog maar es om, met rijen dik geparkeerde tweewielers. Egoïstische aso’s!]

  1. Ik zie geen bordjes (net als zij kennelijk).

    {Mowl: ik heb een artistieke foto verkozen boven een informatieve. Maar geloof me: ze hangen.}

  2. Hoe durven ze! Zomaar het plaatsje innemen van een latente hetero… 🙂

    {Mowl: ik proef sarcasme.}

  3. Je hebt wel leuke fietstassen!

    {Mowl: helaas – het is niet mijn fiets.}

  4. Verbouwingen zijn van die evenementen die ieders geduld en begrip danig op de proef stellen.”Zelfs” die van jou dus …

    {Mowl: onzin. Het kan nooit de bedoeling zijn geweest dat ik geduldig of begripvol zou moeten zijn.}

Plaats een reactie

Ontdek meer van Mowl

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag