Koffie

De woorden dienen om gedachten te uiten; of te verbergen, naar men ’t vat. Nicolaas Beets (1814-1903)

“Lekker kopje koffie?” vroeg de ontvangstdame van de conferentieruimte.

“Graag.” zei ik. De dame glimlachte en schonk in.

“Kijk es.” zei ze toen ze het overhandigde.

“Dank u.” zei ik.

Na mij kwam een lesbienne binnen. Ze voldeed in elk geval aan de primaire uiterlijke randvoorwaarden: kort haar, tuinbroek, strijdbare blik.

“Hoi.” begroette de lesbo de ontvangstdame.

“Dag.” reageerde de dame. “Lekker potje…”

Ze onderbrak zichzelf. Even keken de lesbo en de dame mekaar aan. Een mondhoek van de dame kreeg een korte toeval.

“Ach, wat bazel ik nou.” probeerde de ontvangstdame de situatie te redden. “Ik bedoel natuurlijk kopje. Geen potje. We schenken geen potjes. Ik bedoel…”

“Laat maar.” zei de lesbo en liep door.

[‘Een fout herstellen is deze benadrukken’ stond ooit es ergens op een muur. Een zeer praktische leefregel, heb ik al vaak mogen ervaren.]